ديابتي‌ها سه جورند : ناآگاه، نيمه‌آگاه و آگاه
بيماري ديابت در اثر ناتواني بدن در توليد هورمون انسولين، يا كاهش يا عدم اثر انسولين در سوخت و ساز مواد قندي پديد مي‌آيد.
امروزه ديابت يكي از مهم‌ترين مشكلات بهداشتي، درماني، اجتماعي و اقتصادي جهان است، به طوري كه گفته مي‌شود بيش از 150 ميليون نفر در دنيا مبتلا به آن هستند.
جاي دور نرويم؛ در كشور خودمان نيز بيش از دو ميليون نفر به اين بيماري دچار هستند.
از آنجا كه خود بيماران، عمده‌ترين نقش را در درمان ديابت به عهده دارند، كسب اطلاعات لازم درباره ديابت از اهميت خاصي برخوردار است.
اما اين، همه ماجرا نيست. خيلي از ديابتي‌ها درباره بيماري‌شان طور ديگري فكر ميكنند:
1- گروه اول ديابتي‌ها، افرادي هستند كه نسبت به بيماري خود بي‌تفاوت هستند. آنها عموما هيچ اقدامي براي كنترل قند خون‌شان انجام نمي‌دهند. نه به دكتر مراجعه ميكنند، نه آزمايش مي‌دهند، نه ورزش ميكنند و نه تغذيه سالمي دارند. بالا بودن قند خون در طول چند سال، قطعا عوارض خطرناكي را براي آنها به دنبال خواهد داشت.
آنها زماني به فكر كنترل ديابت خود مي‌افتند كه يا چشم خود را از دست بدهند، يا سكته كنند، يا كليه‌شان از كار بيفتد، يا پايشان زخم شود و مجبور به قطع آن گردند!
در اين گروه از ديابتي‌ها، بسيار زيادند افرادي كه پشيمان مي‌شوند كه چرا زودتر به فكر نيفتادند تا با كمي توجه ديابت را مهار كنند؛ زماني كه كنترل ديابت‌شان خيلي ساده‌تر از اين حرف‌ها بود.
2- گروه دوم، افرادي هستند كه در ظاهر ديابت خود را كنترل ميكنند؛ مثلا به پزشك مراجعه ميكنند، قرص مي‌خورند يا انسولين مي‌زنند. آنها تصور ميكنند خوردن قرص يا زدن انسولين به تنهايي كافي است. يا تصور ميكنند فقط با خوردن داروهاي گياهي قندشان كنترل مي‌شود. بر اين باروند كه چون خيلي ورزش ميكنند و يا رژيم سخت دارند، قندشان كنترل مي‌شود. به عبارت ديگر اين افراد به اشتباه تصور ميكنند كه قند خون خود را كنترل ميكنند.
خوردن قرص، ورزش، مراجعه به پزشك و تغذيه صحيح هيچ‌كدام به تنهايي براي مهار واقعي ديابت كافي نيست. به علت نداشتن آگاهي صحيح از چگونگي كنترل واقعي ديابت، عمده افراد كشور ما در اين گروه قرار دارند. متاسفانه اين افراد نيز با گذشت زمان دچار عوارض خواهند شد. اگر ياد بگيريم چه كنيم، كنترل ديابت ساده‌تر از اين حرف‌ها خواهد بود.
3- گروه سوم، افرادي هستند كه با شركت در كلاس‌هاي آموزش ديابت، مطالعه نشريات معتبر سلامت و اختصاص وقت كافي به اين موضوع، ديدگاه جديدي در برخورد با ديابت پيدا ميكنند و انگيزه پيدا كرده تا اقدام به كنترل صحيح نمايند. اين افراد به درستي بين دارو، ورزش و تغذيه خود تعادل برقرار ميكنند. مي‌دانند چه ميزان ورزش كنند، چه مقدار غذا بخورند و از چه غذاهايي بخورند.
همچنين با اندازه‌گيري قند خون در منزل، تلاش ميكنند تجربه خود و بدن خود را در خصوص تاثير قند بهتر بشناسند.
اين افراد به طور مكرر و منظم به پزشك مراجعه كرده و براي انجام آزمايش‌ها و معاينات دوره‌اي و پيشگيرانه ي ديابت، به آزمايشگاه مراجعه ميكنند.
شما جزو كدام گروهيد؟
لحظه‌اي تامل كنيد و ببينيد كه شما در كدام گروه قرار داريد. منطق به ما حكم مي‌كند كه خود را در گروه سوم قرار دهيم. اما به راستي چگونه مي‌توانيم به اين هدف برسيم؟
يك ديابتي در صورتي در گروه سوم قرار مي‌گيرد كه:
- قند خون ناشتاي او كمتر از 130 و قند خون 2 ساعت بعد از غذايش كمتر از 180 باشد.
- آزمايش HbA1c را هر سه ماه انجام دهد و نتيجه آن كمتر از 7 درصد باشد. چنين بيمار ديابتي با هر بار انجام اين آزمايش، براي معاينه به پزشك خود مراجعه مي‌كند.
- چربي و فشار خونش طبيعي باشد.
- اهل سيگار نباشد و اگر هست، لااقل مصرف سيگارش را خيلي كم كند.
- براي معاينه چشم، هر سال به متخصص شبكيه چشم مراجعه كند.
چرا آموزش ديابتي‌ها مهم است؟
مهم نيست كه هم اكنون در كدام گروه قرار داريد. مطمئن باشيد شما هم مي‌توانيد در گروه سوم قرار بگيريد.
رمز كليدي براي ورود به گروه سوم اين است كه ديابت را بشناسيم و ياد بگيريم، آموزش ببينيم، مطلع شويم، انگيزه پيدا كنيم و گام برداريم.
آموزش اصولي و صحيح به ما كمك مي‌كند تا ياد بگيريم كه چگونه با داشتن يك رژيم آزاد، قند خون‌مان را كنترل كنيم. آموزش همچنين به ما انگيزه مي‌دهد كه ورزش كنيم و ما را تواناتر مي‌سازد كه در اين راه گام برداريم و موفق شويم.
دكتر سيد حميد حسيني
امروزه ديابت يكي از مهم‌ترين مشكلات بهداشتي، درماني، اجتماعي و اقتصادي جهان است، به طوري كه گفته مي‌شود بيش از 150 ميليون نفر در دنيا مبتلا به آن هستند.
جاي دور نرويم؛ در كشور خودمان نيز بيش از دو ميليون نفر به اين بيماري دچار هستند.
از آنجا كه خود بيماران، عمده‌ترين نقش را در درمان ديابت به عهده دارند، كسب اطلاعات لازم درباره ديابت از اهميت خاصي برخوردار است.
اما اين، همه ماجرا نيست. خيلي از ديابتي‌ها درباره بيماري‌شان طور ديگري فكر ميكنند:
1- گروه اول ديابتي‌ها، افرادي هستند كه نسبت به بيماري خود بي‌تفاوت هستند. آنها عموما هيچ اقدامي براي كنترل قند خون‌شان انجام نمي‌دهند. نه به دكتر مراجعه ميكنند، نه آزمايش مي‌دهند، نه ورزش ميكنند و نه تغذيه سالمي دارند. بالا بودن قند خون در طول چند سال، قطعا عوارض خطرناكي را براي آنها به دنبال خواهد داشت.
آنها زماني به فكر كنترل ديابت خود مي‌افتند كه يا چشم خود را از دست بدهند، يا سكته كنند، يا كليه‌شان از كار بيفتد، يا پايشان زخم شود و مجبور به قطع آن گردند!
در اين گروه از ديابتي‌ها، بسيار زيادند افرادي كه پشيمان مي‌شوند كه چرا زودتر به فكر نيفتادند تا با كمي توجه ديابت را مهار كنند؛ زماني كه كنترل ديابت‌شان خيلي ساده‌تر از اين حرف‌ها بود.
2- گروه دوم، افرادي هستند كه در ظاهر ديابت خود را كنترل ميكنند؛ مثلا به پزشك مراجعه ميكنند، قرص مي‌خورند يا انسولين مي‌زنند. آنها تصور ميكنند خوردن قرص يا زدن انسولين به تنهايي كافي است. يا تصور ميكنند فقط با خوردن داروهاي گياهي قندشان كنترل مي‌شود. بر اين باروند كه چون خيلي ورزش ميكنند و يا رژيم سخت دارند، قندشان كنترل مي‌شود. به عبارت ديگر اين افراد به اشتباه تصور ميكنند كه قند خون خود را كنترل ميكنند.
خوردن قرص، ورزش، مراجعه به پزشك و تغذيه صحيح هيچ‌كدام به تنهايي براي مهار واقعي ديابت كافي نيست. به علت نداشتن آگاهي صحيح از چگونگي كنترل واقعي ديابت، عمده افراد كشور ما در اين گروه قرار دارند. متاسفانه اين افراد نيز با گذشت زمان دچار عوارض خواهند شد. اگر ياد بگيريم چه كنيم، كنترل ديابت ساده‌تر از اين حرف‌ها خواهد بود.
3- گروه سوم، افرادي هستند كه با شركت در كلاس‌هاي آموزش ديابت، مطالعه نشريات معتبر سلامت و اختصاص وقت كافي به اين موضوع، ديدگاه جديدي در برخورد با ديابت پيدا ميكنند و انگيزه پيدا كرده تا اقدام به كنترل صحيح نمايند. اين افراد به درستي بين دارو، ورزش و تغذيه خود تعادل برقرار ميكنند. مي‌دانند چه ميزان ورزش كنند، چه مقدار غذا بخورند و از چه غذاهايي بخورند.
همچنين با اندازه‌گيري قند خون در منزل، تلاش ميكنند تجربه خود و بدن خود را در خصوص تاثير قند بهتر بشناسند.
اين افراد به طور مكرر و منظم به پزشك مراجعه كرده و براي انجام آزمايش‌ها و معاينات دوره‌اي و پيشگيرانه ي ديابت، به آزمايشگاه مراجعه ميكنند.
شما جزو كدام گروهيد؟
لحظه‌اي تامل كنيد و ببينيد كه شما در كدام گروه قرار داريد. منطق به ما حكم مي‌كند كه خود را در گروه سوم قرار دهيم. اما به راستي چگونه مي‌توانيم به اين هدف برسيم؟
يك ديابتي در صورتي در گروه سوم قرار مي‌گيرد كه:
- قند خون ناشتاي او كمتر از 130 و قند خون 2 ساعت بعد از غذايش كمتر از 180 باشد.
- آزمايش HbA1c را هر سه ماه انجام دهد و نتيجه آن كمتر از 7 درصد باشد. چنين بيمار ديابتي با هر بار انجام اين آزمايش، براي معاينه به پزشك خود مراجعه مي‌كند.
- چربي و فشار خونش طبيعي باشد.
- اهل سيگار نباشد و اگر هست، لااقل مصرف سيگارش را خيلي كم كند.
- براي معاينه چشم، هر سال به متخصص شبكيه چشم مراجعه كند.
چرا آموزش ديابتي‌ها مهم است؟
مهم نيست كه هم اكنون در كدام گروه قرار داريد. مطمئن باشيد شما هم مي‌توانيد در گروه سوم قرار بگيريد.
رمز كليدي براي ورود به گروه سوم اين است كه ديابت را بشناسيم و ياد بگيريم، آموزش ببينيم، مطلع شويم، انگيزه پيدا كنيم و گام برداريم.
آموزش اصولي و صحيح به ما كمك مي‌كند تا ياد بگيريم كه چگونه با داشتن يك رژيم آزاد، قند خون‌مان را كنترل كنيم. آموزش همچنين به ما انگيزه مي‌دهد كه ورزش كنيم و ما را تواناتر مي‌سازد كه در اين راه گام برداريم و موفق شويم.
دكتر سيد حميد حسيني
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر